Het schooljaar is nu enkele weken op weg en het is druk en chaotisch. Ik zie op Facebook een quote voorbij komen van Bored Teachers: “Mijn lichaam: Wauw, wat een lang en druk schooljaar was dit. Kalender: het zijn maar drie weken.” Wanneer een collega vraagt of ik weer zin heb in het schooljaar moet ik even slikken. Natuurlijk, ik houd van mijn baan. Tegelijkertijd weet ik dat mijn zelfzorg een stuk achteruit gaat als ik weer lesgeef. Vroeg uit bed om op tijd te zijn voor de eerste les. Ik beloof mijzelf om een bakje yoghurt te eten voor de les begint, maar vaak blijft dit bakje tot de lunchpauze op me wachten. Voor de les en na de les zijn er collega’s of studenten met vragen. Een to-do lijstje wat steeds langer wordt. Eventjes een kwartiertje zitten om een broodje te eten. Langer sta ik mijzelf niet toe, want er is nog zoveel te doen.
Wanneer mensen grappend zeggen dat docenten zoveel vakantie hebben, dan wijs ik ze erop dat we eigenlijk standaard overwerken. Dat de vakantie broodnodig is om weer een beetje bij te tanken. Schijnbaar maken we meer minuut tot minuut beslissingen op een dag dan een chirurg. Geen wonder dat het uitputtend is. “Vraag je je ooit af of het de juiste beslissing was om docent te worden?” – vraagt een collega. “Natuurlijk”- antwoord ik. Op dagen dat er geen student naar mij luistert, wanneer alles in de soep loopt en op het laatste moment nog alles anders moet. Maar dan zijn er de dagen met een gouden randje. Waar je merkt dat een student iets nieuws heeft geleerd, meer zelfvertrouwen heeft opgedaan of er onverwachts iets liefs tegen mij wordt gezegd. Dat zijn de dagen waar ik het voor doe.
Dat studenten ook moeite hebben met de opstart, is duidelijk te merken. Roosterwijzigingen, talloze opdrachten en steeds nieuwe groepjes die moeten worden gevormd. Ik probeer rustig te blijven wanneer ik de studenten hoor puffen. Want ik snap ze. Het is voor mij ook nog onduidelijk. Het heeft een paar weken nodig voor alles gestroomlijnd gaat lopen. Het heeft tijd nodig om een relatie op te bouwen met de studenten, voordat mijn woorden effect op ze hebben en ik ze kan coachen. “Het is chaos in mijn hoofd.” – zegt een van mijn studenten tijdens de 10 minuten gesprekken. Ik snap het volkomen, want zo is het ook in mijn hoofd.
Op vrijdagmiddag is het to-do lijstje nog lang niet af. En daar komt het persoonlijke to-do lijstje nog bij. Ik heb onlangs een huis gekocht en ik moet nog allerlei dingen regelen voor de verhuizing. Nog een coachopleiding die ik moet afronden. Een blog te schrijven. Een huis wat schoongemaakt moet worden. Familie, vrienden en de partner die ook aandacht verdienen. Zondag schuif ik de to-do list aan de kant, want heb ik dringend behoefte aan rust. Ik kruip lekker op de bank onder een kleedje, de regen tikt tegen het raam. Ik pak een kopje thee erbij en ik zet een tv-programma waarbij ik even de wereld kan vergeten. Want tja, morgen gaan we er weer voor!
Naomi de Lange is gastblogger bij impactyou.nl en docent/coach bij het Friesland College.
Ze ’empowert’ jongvolwassenen en stimuleert hen meer uit zichzelf, de opleiding en het leven te halen.