Zoals elk schooljaar, is september weer een vers begin. Een nieuwe mappenstructuur op de computer, een nieuwe papieren agenda en nieuwe studenten luiden een nieuw schooljaar, dus ook nieuwe kansen en mogelijkheden in. Toch is dit jaar alles anders…
Op 28 augustus sta ik toch wel op met gemengde gevoelens. Vroeg trouwens ook, helemaal na een gebroken nacht. Het is lang geleden dat ik zo vroeg op moest, want al sinds maart hoefde ik niet ver meer te gaan om lessen te geven. Dit geldt trouwens niet alleen voor mij, maar zoals jullie weten voor heel veel mensen in Nederland. Voor mij is er echter nog een extra “thuisblijfreden” aan toegevoegd, namelijk mijn zwangerschapsverlof.
Onderwijs op afstand heb ik dus niet heel lang hoeven doen, want halverwege mei beviel ik van mijn dochtertje. Heel eerlijk moet ik dan ook bekennen dat ik daarna een hoop gemist heb van onderwijs op afstand en alles dat besloten werd voor schooljaar 2020/2021.
Deze ochtend is het voor mij dus echt even schakelen naar het nieuwe ‘normaal’. Onze dochter gaat naar haar tante, die zeker lief zal zijn voor haar, en mama/mevrouw Wagemans/Eva moet naar een gebouw waar ze toch al lange tijd niet is geweest.
De eerste stappen in het gebouw zijn en voelen anders. Overal linten, minder stoelen in de kantine en een verplichte looproute brengen mij naar de “toren” waar de openingsvergadering zal plaatsvinden. Het is gek om iedereen op 1,5 meter afstand te houden, want normaal begroeten we elkaar toch graag met een hand en schouderklopjes. Dat zit er nu helaas niet in, en dat is prima, maar ook in dit geval merk ik dat ik moet schakelen en dat het even wennen is.
De groep die het meeste lijkt te moeten wennen aan alle aanpassingen zijn de studenten. Ik zie en hoor overal om me heen dat ze hopen zo snel mogelijk weer volledig naar school te mogen gaan. Zowel de groep die eigenlijk niet naar school willen en toch misschien weer moeten, maar vooral de studenten die zelf in de risicogroep zitten -of een ouder hebben die onder die groep valt- hebben het moeilijk en vinden het spannend om te gaan. Die laatste groep studenten appt angstvallig al in de vakantie of durft niet te vragen, bang voor het antwoord.
Het is geen makkelijke tijd geweest voor de extraverte student. De student die graag uitgaat, die op school zich graag als clown gedraagt of het liefst met zoveel mogelijk klasgenoten in de pauze “hangt”. Toch merk ik ook bij de introverte studenten dat zij behoefte hebben aan meer sociale interactie en de kans om docenten makkelijker om hulp te vragen. Op afstand is alles toch anders.
Hoe het jaar volledig gaat verlopen is nog even de vraag. Lopen de cijfers op of worden de maatregelen versoepeld? Niemand heeft daar een antwoord op. Wat we wel weten, is dat de helft van de studenten tegelijk op school mag zijn. Hierdoor kunnen we tegemoetkomen aan de studenten die graag thuis zijn (om de dag thuisonderwijs), de studenten die graag op school zijn (om de dag naar school) en de studenten die voorzichtig willen zijn voor zichzelf of een familielid (thuisonderwijs na overleg). Dit jaar zal uitdagender zijn dan andere jaren, maar ook innoverend en spannend. Zolang we hetzelfde doel voor ogen houden en studenten zo goed mogelijk onderwijs bieden op een zo veilig mogelijke manier, komen we er samen wel uit in het onderwijs.
Oh, en mijn dochter had het inderdaad heel fijn bij haar tante, dus dat is ook een zorg minder.
Eva Wagemans is docente aan het VISTA college in Heerlen. Het zuiden van Nederland staat niet alleen garant voor beter weer (haha), maar ook voor leuke studenten. Als docent Engels, Nederlands en burgerschap probeert ze de studenten van de ICT-afdeling communicatiever en wereldwijzer te maken. Mocht dat niet lukken, dan hebben ze tenminste een uur gelachen (al kan ze ook wel streng zijn).