Het is een drukke week geweest, waar niet echt sprake was van een herfstvakantie. Ik zit namelijk middenin een verhuizing. Alles mag geschilderd worden, van deuren, tot plintjes tot muren. Wanneer mijn moeder even op bezoek is, klaag ik tegen haar: “Het duurt zo lang! Veel langer dan ik had verwacht. Niet het schilderen zelf, maar eerst alles schoonmaken en afplakken.” “Ja lieverd” zegt ze “dat is met alles zo. Neem bijvoorbeeld een jurk maken. Het knippen van het patroon en het afspelden duurt veel langer. Dat met de naaimachine is zo klaar.” “Maar dat is toch frustrerend!” zeg ik “Je ziet het eindresultaat al voor je, hoe mooi de jurk wordt en hoe mooi hij je gaat staan. En dat proces, tussen het voor je zien en alle stappen die nodig zijn om daar te komen. Daar heb ik dus echt het geduld niet voor.”
Wat is geduld nu eigenlijk? De angst dat er niet zal komen wat je eigenlijk graag wilt. Dat het er nu moet zijn, dat je verder wilt. En dat transformatie soms tergend langzaam gaat, met al het werk wat je erin stopt. Dat is met leren natuurlijk net zo. Hoeveel studie uren en stages zijn er niet nodig voordat je eindelijk je gedroomde diploma mag ophalen. Sommige studenten lopen met vertrouwen door school dat het allemaal goedkomt en genieten van het leerproces. Sommige zijn, net als ik, vreselijk ongeduldig om hun einddoel te bereiken. Het moet perfect en dat moet allemaal nu!
In mijn gedachten ben ik al honderd keer door het huis gelopen, weet ik precies waar welk tafeltje komt en hoe de gordijnen straks komen te hangen. Met drie weken maaktijd voor de gordijnen heb ik dan weer geen rekening gehouden. Nu hangt er tijdelijk een oud laken. It wurd moaier as it is (Het woord mooier dan het is) – Dat probeer ik mijzelf voor te houden. We zijn constant in een staat van verandering, ook het huis blijft de komende jaren nog een project. Wanneer we school verlaten, is het ook niet klaar. Elk moment in het leven is een leermoment. Voor mij in ieder geval om van angst meer naar vertrouwen te gaan. Dat het allemaal goed komt. Of misschien dat het allemaal ook goed is.
Zolang mijn blik gericht blijft op de toekomst, vergeet ik in het hier en nu te leven. Hoe leuk het is om samen met familie of vrienden in huis te klussen. Hoe elke keer als ik in het nieuwe huis kom, het meer een thuis wordt. Het is goed om het einddoel voor ogen te hebben, maar om ook niet te vergeten om van het proces te genieten.
Op maandag op de teamdag gaan we met een GPS het bos in en het wordt me duidelijk dat ik prestatiegericht ben. Ik wil doelen behalen en de beste zijn, met ons team winnen! Ik kan niet doelloos door het bos dwalen. Maar ik houd mijzelf voor om ook van de wandeltocht zelf te genieten, van de gesprekken met collega’s en het mooie zonnige herfstweer. En dat lukt!
Naomi de Lange is gastblogger bij impactyou.nl en docent/coach bij het Friesland College.
Ze ’empowert’ jongvolwassenen en stimuleert hen meer uit zichzelf, de opleiding en het leven te halen.