Oo, wat zou ik het fijn vinden om altijd positief te blijven kijken naar de online lessen in deze tijd, maar het is niet altijd even positief. Ik ga proberen geen klaagblog neer te schrijven, want daar heeft niemand iets aan, maar wellicht herkennen jullie jezelf wel in mijn uitdagingen.

Online onderwijs is totaal anders dan het fysieke onderwijs. Ik wil kunnen blijven vragen naar hun nieuwe schoenen, complimenten geven over hoe vrolijk studenten eruit zien en actieve (écht actieve) werkvormen blijven uitproberen of herhalen als ze goed werken. Maar ik merk dat ik zelf af en toe ook begin in te kakken, samen met onze studenten.

Als ik mezelf omschrijf als docent, voor corona dan, dan omschrijf ik mezelf als actief. Ik loop door de klas, benoem zaken die ik zie en maak veel grapjes. Grapjes die soms een beetje de grens opzoeken, maar ook waar de meeste studenten toch echt wel mee kunnen lachen. Voor mij is het belangrijk dat ik actief blijf, om zo ook de studenten te activeren. Want ik vraag soms veel van ze. Soms moeten ze mij iets uitleggen voor de lessen Engels, soms moeten ze de (zoveelste) herhaling van de werkwoordsvormen voor Nederlands blijven invullen en soms wil ik de discussie aangaan over belangrijke zaken bij burgerschap. Maar dat kan niet zomaar allemaal.

Ja, ik heb genoeg kennis in mijn broekzak voor online werkvormen. Ik mocht voor mijn collega’s zelfs een online les verzorgen met veeeel werkvormen. Ik vind het nog steeds leuk om discussies te voeren met studenten en hun dat onderling laten doen. Maar die verdomde webcams en microfoons willen niet altijd meewerken. Of ik heb een leuk grapje gemaakt en mijn eigen microfoon staat uit!
Ik merk dat het mijzelf veel meer moeite kost om interessant en vrolijk te blijven voor studenten en dat merk ik ook terug.

Mijn communicatie is een belangrijk aandachtspunt geworden. Mijn vriend wees me erop toen hij even snel beneden koffie kwam halen: “Je komt soms wel heel bot over.” En dan kan ik mezelf verdedigen dat de studenten wel weten hoe ik ben, maar is dat wel zo? Zou ik niet juist diegene moeten zijn die positief blijft terwijl zij hartstikke klaar zijn met online onderwijs en meermaals aangeven dat ze naar school willen?
Ja, die persoon zou ik moeten zijn. Helaas merk ik toch dat het online onderwijs ook mij eronder gaat krijgen als ik nu niet ga veranderen.

En natuurlijk zou dit geen goede blog zijn, als ik hier niet al een beetje mee geworsteld heb en opties voor mezelf heb gezocht het positiever te maken.
Afgelopen week heb ik daarom in de lessen burgerschap, naast natuurlijk het bespreken van “Waarom zou je je wel/niet laten vaccineren” en “Wat is jouw mening over de gebeurtenissen in Amerika” ook gewoon gehad over de lesstof. Die ging deze keer over sexting. En dat vind ik spannend. Want het is een precair onderwerp, waar ik heel voorzichtig mee wil omgaan. En toch heb ik het gedaan, met een lach op mijn gezicht en geprobeerd om zowel de gevaarlijke kant als natuurlijk de “waarom gebeurt het?”-kant goed te belichten. Er zit natuurlijk een risico in dat studenten iets opnemen en het verdraaien, maar ik vind het wel belangrijk dat we het vertrouwen houden in elkaar. Zij in mij en ik in de studenten.

Ik hoop, en jullie wellicht met mij, dat we snel weer terug kunnen naar school. Met z’n allen in een klas. Dat we weer kunnen lesgeven en persoonlijk kunnen begeleiden. Dat we gewoon weer alles kunnen bespreken dat bij de lessen hoort (en waar studenten nood aan hebben).

Als jullie nog tips voor mij hebben om positief te blijven: GRAAG. Deel ze, daar leren we weer van.
Voor nu ga ik proberen de feedback van mijn vriend ter harte te nemen en echt op mijn woorden en uitdrukkingen te letten. Heb jij iets dat je zou willen verbeteren? Dan maken we daar ons thuiswerkvoornemen van.

 

 

 

Eva Wagemans is docente aan het VISTA college in Heerlen. Het zuiden van Nederland staat niet alleen garant voor beter weer (haha), maar ook voor leuke studenten. Als docent Engels, Nederlands en burgerschap probeert ze de studenten van de ICT-afdeling communicatiever en wereldwijzer te maken. Mocht dat niet lukken, dan hebben ze tenminste een uur gelachen (al kan ze ook wel streng zijn).