Steeds meer wordt er gesproken over het loslaten van de Corona-maatregelen. Ook binnen scholen. De meeste middelbare scholen zijn alweer volledig open en het mbo-onderwijs zal hoogstwaarschijnlijk in september volgen. Geen 1.5 meter afstand meer, studenten binnen je gezichtsveld en weer in de nabijheid van elkaar leren (en lachen). Gaan we terug naar het oude bekende of gaan we verbeteren door het oude bekende en het nieuwe online te mengen met elkaar?
Waar ik echt heel bang voor ben is dat we alle positieve veranderingen die de Coronalessen ons gebracht hebben, gewoon weer gaan loslaten en weer op de oude vertrouwde voet verder gaan. De lessen vinden plaats in het lokaal, waar de docent door middel van verschillende werkvormen (of niet) kennis overdraagt of de student uitdaagt om zelf zijn kennis op te doen. Waarna na een uur de studenten weer doorgaan naar de volgende les. Het was een manier waarin we als docenten konden differentiëren zoals wij dat wilden, zoals wij dachten dat het handig was, maar waarin ook wel meer dan eens bleek dat zo’n dag voor de student er ongeveer hetzelfde uitzag – elke les opnieuw-. Online les geeft heeft mij inzichten gegeven, positieve en negatieve, over mijn lessen en over mezelf. Vooral de inzichten over mijzelf wil ik niet loslaten en ik hoop dat de collega’s door het hele land dat ook niet doen als alle studenten weer op school zijn.
De online lessen hebben er bij mij voor gezorgd dat ik anders naar de leerstof ben gaan kijken. Online zijn activerende werkvormen misschien nog wel belangrijker en mag je nóg meer variëren. Lessen waarin ik dit minder deed/doe worden ook negatiever beoordeeld door de studenten dan de lessen waarin ik bijvoorbeeld LessonUp gebruik. Hierdoor worden de studenten geactiveerd en gemotiveerd. Activerende werkvormen zijn niet alleen belangrijk online, maar ook in het klaslokaal. Mijn voornemen is dan ook om kritisch te blijven kijken naar de werkvorm die ik kies bij een werkvorm.
Tevens heb ik al een aantal keren gehoord dat als studenten de les in komen en ik mijn camera al aan heb, het lijkt alsof ik boos ben. Stiekem ben ik aan het kijken of ik alle materialen heb klaarstaan of start ik het leerlingvolgsysteem op. En dat dit ervoor zorgt dat zij soms al minder zin hebben in de les. Ze denken dan dat er iets is en dat ik extra streng ga zijn tijdens de les. Het feit dat studenten me extra wijzen op mijn ‘resting face’ is wel iets dat ik wil meenemen. Ik moet van begin tot eind vrolijk zijn en alles eerder klaar hebben staan, maar ik ben me ook bewuster van de gezichten van de studenten. Dat is namelijk het enige waar ik op af kan gaan. Op school zijn het ook wiebelende voeten, handen, mobieltjes die ik zie of andere studenten die voor het raam staan, maar tijdens de online les zijn het de gezichten. Hier wil ik ook op blijven letten voor volgend schooljaar. Op mijn eigen gezicht, maar ook op de gezichten van de studenten en wat ik daaruit kan halen.
Verder hoop ik dat ik mijn creatieve toetswijzes ook blijf behouden en niet terugval in het meer standaard toetsen. Afgelopen jaar heb ik via verschillende online tools getoetst (veilig en niet veilig) zoals Kahoot!, LessonUp, Exam.net, maar ook studenten zelf laten kiezen hoe of wat ze wilde toetsen. Zo wist ik wat zij betere manieren vonden om bepaalde kennis te toetsen.
Online lessen hebben het misschien uitdagender gemaakt, maar die uitdaging heeft er ook voor gezorgd dat we beter zijn gaan nadenken over lesgeven of leerstof. De elementen die ik heb benoemd wil ik allereerst meenemen en verbeteren en daarna zien we weer verder hoe de feedback van de studenten dan is.
Laten we ook nog meer leren van elkaar, wat wil jij meenemen als je weer volledig fysiek mag gaan lesgeven? Of heb je misschien nog tips voor mij?
Eva Wagemans is docente aan het VISTA college in Heerlen. Het zuiden van Nederland staat niet alleen garant voor beter weer (haha), maar ook voor leuke studenten. Als docent Engels, Nederlands en burgerschap probeert ze de studenten van de ICT-afdeling communicatiever en wereldwijzer te maken. Mocht dat niet lukken, dan hebben ze tenminste een uur gelachen (al kan ze ook wel streng zijn).